Bugün günlerden YAS..

ATA'm bugün yas günü ama kafam çok karışık.. Beden olarak burda başımızda olmayaşına mı, hayatımızdaki anılarını bir bir yoketmeye çalışmalarına mı, yoksa bıraktıklarına sahip çıkamayışımıza mı yas tutayım bilemedim..

Siren sesi az önce sustu. Tamda camın önündeyim çalarken.. Etrafı izledim sessizce hareket etmeden seni anarken.. Baktım kimi insanlar bu ne ya gibi tepkiler verdiler,kimisi belki hatırladı ama yürümeye devam etti.. Sadece köşedeki simit satan amca ve karşı işhanının çaycısı amca özenle oldukları yerde kalıp beklediler.. Saygı duruşuna katıldılar.. Bikaç araba korna çalarak geçtiler.. Düşündüm önceden böylemiydi? Benim küçüklüğümde yas sabahları sokaklarda farklı bi telaş olurdu.. Siren sesi duyulduğu an insanlar işlerini bırakırlar 1 dklığınada olsa belki saçmada gelse saygı duruşuna katılırlardı.. Törenler düzenlenirdi.. Yine tören düzenlemişler ama o kadar ruhsuz geldiki.. Yapılacağı alandan geçtim bilmiyorum o ruh yoktu hazırlık yapanlarda.. Sokaktaki gözlemlediklerimide anlattım zaten..

Ne diyim ATA'm galiba biz senin değerlerine sahip çıkamadık.. Bugün milli bayramlarımızı özgürce kutlayamıyosak, yasımızı gönlümüzce tutamıyosak bu bizimde hatamızdır..

Hani bi marşımız vardı.. Sözleri şöyle derdi 'ATA'm sen rahat uyu bekçisiyiz cumhuriyetin'... Gür sesle korolarda söylerdik tüylerimiz diken diken olurdu.. 

Yine aynı coşkuyla söyleyebilsek keşke..