23 Temmuz 2014 Çarşamba

tatsız tuzsuz bi ben..

Burayı özlediğim doğru ama vefasız bir insanım ben sanırım.. Neden mi? Açık ve Net! Sadece canım sıkıldığında moralim bozulduğunda tripli bir haldeyken buraya yazmak istiyorum. Ya da böyle zamanlarda kendimi daha iyi ifade edebiliyorum. bilemiyorum.. 
Bugün Allah affetsin bir de mübarek bir gün ama ( bu arada Kadir Geceniz mübarek olsun dualarınız kabul olsun inşallah) öyle tersim öyle aksiyim öyle moralim bozuk ki.. Terslemediğim insan kalmadı. Her şey herkes üzerime geliyor sanki. Öyle moralsizim öyle tatsızım çekilmezim ki tarifi yok.. Herkesin burnundan getiriyorum böyle dönem dönem.. bu depresif hallerimden bana gına geldi. Kendimi bir odaya kapatıp günler haftalar hatta aylarca çıkmak istemiyorum. Şehir değiştirmek bana hiç iyi gelmedi. Nankör şükürsüz aksi huysuz bir insan oldum. Önceden de kolay bi insan sayılmazdım ama artık tahammül edilecek biri değilim. Allah sonumu hayır etsin ne diyim.. 
Yalnızlıktan sanırım herşey gözüme batar oldu. Arkadaşlarımın eşlerinden verdikleri örnekler.. Bazı arkadaşlarımın hamileliklerini göstere göstere anlatması yaşaması.. Doğal şeyler bunlar aslında ama fesatlık bende galiba. Gidip tedavimi olsam napsam.. Düzelemiyorum bi türlü. Sevinmiyo değilim arkadaşlarımın güzel haberlerine ama içim hep bi buruk hep sonrasında bi kıyas durumu hep bi anlam veremediğim beni rahatsız eden bi duygu adı her neyse. İçimin kirlendiğini hissediyorum. Kendime küsüyorum.. Neyse böyle işte.  

28 Şubat 2014 Cuma

Kısa Kısa...

Hı hı yaşıyorum evet.. Anladım ki şuraya iki satır yazabilmek için eve internet bağlatmak yetmezmiş.. Bir masaüstü bir dizüstü bir netbook efendime söyleyeyim bir tablet falan gerekliymiş sayın okuyucu.. yoo yoo bunlardan hiçbiri elimde yok bu postuda sana iş yerindeki pc'mden yazıyorum.. Akıllı bir telefon var ama sahibi sanırım akılsız çünkü telefondan post girmekte çok zorlanıyor.. Neyse ben buralarda yokken bişiler yaptım tabii.. Şöyleki;


Bol bol yalnız kaldım.. Şehrin ışıklarına baktım.. Perdelerin arkasındaki hayatları merak ettim. Ara ara isyan ettim.. Bazen şükrettim.. 


 Canım sıkıldı müzik dinledim.. Bağıra bağıra şarkı söyledim. Hep üst kattaki ergen mi söyleyecek? Yeri geldi onun sesini ben bastırdım.. 


Kimi zaman müzik dinlemek sıktı.. Dikiş nakışa sardım.. Annemle dalga geçerdim ama bildiğin terapiymiş yani.. Evde her yer çerçevelenmeyi bekleyen elişlerimle dolu.. 


El işlerinin kesmediği zamanlarda da topladım kızları poğaçalı-kısırlı, kekli-kurabiyeli günler tertipledim.. 
Öyle böyle derken günler geçip gittii.. Yine buralardayım.. 
Kendinize iyi bakın.. Hoşça kalın!
♥♥♥
(resimlerin alıntı olduğunu söylememe gerek yok sanırım ^.^)