3 Eylül 2012 Pazartesi

can sıkıntısııı






aynı fırat gibiyimm.. yerleri yalayabilirim yani o derecee sıkılıyorumm.. kimsede yok ofiste birinden çıkarayım sıkıntımı.. arkadaşlarım ve sevgili sevgilimde çalışıooo.. ıpfııı ıpfıı.. bi de öyle yüzsüzümki pazartesiye bağladım.aslındahaftalardır böyle tuhaf bir psikoloji içinde debeleniyorum.. ay böyle tuhaf bişi oldum ben duş bile almak istemiyorum ama işte işe geldiğim için insan içine çıkacağım için mecburiyetten alıyorum onuda.. pis bi kız oldum çıktım.. hayır ortada belli bi nedende yok. annemin demesine göre işyerinden sıkıldım ben. tatil dönüşü patronlarımlada sürtüştük biraz çıkma kararı aldım üzerine annem yorumunu patlattı ' kızım 1 sene oldu ya sana fazla bile sıkılmışsındır sen sana yeni yerler yeni yüzler lazım ' .. haklımı? olabilir..
ne yapayım bende böyleyim çok sıkılıyorum çabuk sıkılıyorum..odamdan eşyalarımdan kıyafetlerimden işimden işyerimden herşeyden özellikle kendimden çok çabuk sıkılıyorum. hayatım çok monoton. okul zamanlarımı özlüyorum. mezun olalımda iş hayatına atılalım para kazanalım diye çırpınırdık. B.k var sanki çalışıyoruz para kazanıyoruzda ne oluyo.. herşey daha kötü.. kendimi country- vintage dekorasyon mutfak eşyalarıyla dolu bi mağazada kredi kartımın limitinin dolu olmasından dolayı dokunmaya bile çekiniyo gibi hissediyorum.bırakın alışverişi... halbuki aradığım hayalini kurduğum herşey orda ama lanet olası kart limitimi gereksiz şeylerler doldurmuşum ve alamıyorum..
para kazanınca özgürlüğümüde elime alıcağımı düşünüyodum sanırım o zaman ama daha çok hapiste gibiyim. o zamanlar aklıma estiğimi yapardım ya şimdi? eve geç kalamazsın haber vermen gerekir, fastfood ağırlıklı beslenemessin sürekli sürekli uyaran bi anne var başında, odanı dağınık bırakamazsın yatağın sürekli toplu olmak zorundadır anne nefesi sürekli ensendedir çünkü blablabla... daha bir sürü şey.. aslında ailem baskıcı oraya gitme bunla görüşme paranı naptın gibi baskı yapıcak tipler değiller ama yinede öğrencilik zamanındaki özgürlüğüm yok.. psikolojik bişi sanırım.. aynı evde yaşayınca onların himayesinde hissedip kendini kısıtlama yoluna gidiyosun sanırım.. böyle herşey üstüne geliyo gittiğin mekanlar sıkıyo falan.. ya da bunlar benim kişiliğim için geçerli bilemiyorumm.. yazdıklarımı okumadım bile ruh halimin ne kadar karışık olduğu bellidir eminim..
çıkış saatimede az kalmışş.. yavaştan toparlanayım.. ruh hallerimle iligili yazılarıma başka bir postta devam ederim nasılsa.. kişisel günlüğüm artık bura benim.. =)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

yorumlarınızla yazılarıma ortak olduğunuz için çok teşekkürlerr :))